Słomian Władysław

Władysław Słomian (1896 – 1966)

Urodził się w Miłosławiu w dniu 22.11.1896 r. jako syn Jana i Marianny z domu Krakowskiej.

Powołany do Armii Niemieckiej i przebywając na froncie francuskim, zdezerterował z końcem października 1918 r. Po wybuchu rewolucji w Niemczech współuczestniczył w powołaniu Rady Żołnierskiej i Robotniczej w Miłosławiu w dniu 9.11.1918 r. Został wybrany członkiem prezydium jako sekretarz prowincjonalnego wydziału wykonawczego Soldatenratu w Poznaniu.

Włączył się w organizację Soldatenratów na terenie powiatu wrzesińskiego.,

Tworzył oddziały Wacht und Siecherheitsdienst z kompanii w Miłosławiu, przy okazji usuwając z niej wszystkich Niemców.

Dla zmylenia przyjmował fikcyjnie do tych oddziałów z niemiecko brzmiącymi nazwiskami Żydów , którzy z natury nigdy do służby się nie stawili. W ten sposób tworzył pozory udziału żołnierzy pochodzenia niemieckiego w oddziałach Wacht und Sicherheitsdienst.

Brał udział w przejmowaniu urzędów z rąk niemieckich na terenie powiatu wrzesińskiego i koszar wojskowych w Wrześni.

Walczył z Niemcami pod Witkowem, Gnieznem, Zdziechową, Inowrocławiem, Szubinem i Żninem aż do przejęcia tych miejscowości przez oddziały powstańcze.

W walkach o Zdziechowę, Żnin, Witkowo był dowódcą samodzielnego oddziału. Odznaczał się zmysłem organizacyjnym i doświadczeniem, a także bohaterstwem przy dowodzeniu.

Po powstaniu wstąpił w Poznaniu do 1. Pułku Strzelców Wlkp., gdzie zajął się organizacją III Batalionu a w nim 12. Kompanii.

Uczestniczył w walkach o oswobodzenie Lwowa w grupie Konarzewskiego. Podczas walk został ranny.

Tworzy Batalion Zapasowy 1 p. Strz. Wlkp. i jest w tym batalionie dowódcą kompanii ozdrowieńców, później adiutantem dowódcy batalionu. W Poznaniu mieszkał przy ul. Polnej 22a.

Zdemobilizowany w stopniu sierżanta.

Zweryfikowany przez ZPW w dniu 9.07.1935 r. pod numerem 16223.

Należał do Koła 1. Pułku Strzelców Wlkp.

Zawarł małżeństwo ze Stanisławą (1896 – 1961) i powtórne w Szczecinku z Józefatą Wartołomiejew w dniu 24.11.1962 r.

Zmarł w Szczecinku i tam został pochowany 20.07.1966 r.

Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.06-0.954 z dnia 6.12.1957 r.