Stanisław Kaźmierczak (1895 – 1984)
Urodził się 21.10.1895 r. w Żernikach k. Wrześni, syn rolnika Jakuba i Franciszki z d. Wojciechowskiej.
Podczas pierwszej wojny światowej został przymusowo wcielony do armii niemieckiej. W 1917 r. dostał się do niewoli rosyjskiej, z której powrócił w 1918 r.
Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolski z bronią w ręku w stopniu szeregowca. Od 27.12.1918 r. do 11.01.1919 r. w kompanii wrzesińskiej uczestniczył w potyczkach pod Wrześnią, Gnieznem, Zdziechową, Witkowem, Żninem i Szubinem. W walkach o Szubin zabrany do niewoli 12.01.1919 r., gdzie przebywał do roku 1920 w obozie jenieckim Altdamm.
Posterunkowy policji państwowej w Poznaniu.
Podczas kampanii wrześniowej w 1939 r. walczył w Rejonie Umocnionym Hel, gdzie dostał się 2.10.1939 r. do niewoli. Przebywał w obozie jenieckim Stalag II A w Neubrandenburgu do 02.08.1940 r. Nr jeniecki 12019.
Zawarł związek małżeński 13.10.1962 r. w Kościanie z Jadwigą Szczepaniak.
Zweryfikowany przez Związek Powstańców Wlkp. 17.01.1935 r. pod numerem 14135.
Uchwałą Rady Państwa odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym – uchwała Rady Państwa nr: 12.04-0.1026 z 4.12.1958 r.
Zmarł 06.10.1984 r. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Kościanie.
Biogram opracował Jarosław Dominik Górski.