Franciszek Mielcarek (1891 – ?)
Urodził się 6.12.1891 r. w Krępkowie jako syn Józefa i Jadwigi z domu Kucharskiej.
Po ukończeniu 6 klas Gimnazjum we Wrześni w 1912 do 1918 r. odbywał służbę w Armii Niemieckiej.
W dniu 25.11.1918 r. otrzymał urlop z jednostki, a 3.12.1918 r. wstąpił do oddziału wrzesińskiego. Na hasło do powstania jako członek Rady Żołnierskiej wraz z grupą powstańców zdobywał wrzesińskie koszary. Brał udział jako dowódca plutonu w Powstaniu Wielkopolskim przy rozbrajaniu niemieckiego garnizonu we Wrześni, Miłosławiu i Gnieźnie. Dalej wcielony do oddziału Alojzego Nowaka walczył w Zdziechowej i na froncie północnym.
Brał udział w wojnie przeciw bolszewikom. W wojsku pozostawał do 1932 r. w stopniu starszego sierżanta.
Do czasu rozpoczęcia wojny pracował w administracji wojskowej w DOK VII w Poznaniu i mieszkał przy ul. Bukowskiej.
Podczas okupacji wraz z rodziną został wywieziony do Krakowa. Tam przebywał do 1946 r. Był członkiem AK.
Po wyzwoleniu mieszkał w Raciborzu, a następnie w Gliwicach.
Zweryfikowany jako powstaniec wielkopolski przez Związek Powstańców Wlkp. w dniu 6.02.1934 r. pod numerem 9177. Należał do koła Czwartaków Związku Powstańców Wlkp. Członek ZBoWiD, Koło w Gliwicach.
Odznaczony:
- Krzyżem Walecznych
- Medalem Niepodległości
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 07.26-0.276 z dnia 26.07.1962 r.