Marceli Nowicki (1894 – 1968)
Marceli Nowicki urodził się 06.12.1894 r. w Gorazdowie jako syn Wojciecha i Antoniny z d. Nowaczyk.
W 1909 r. ukończył szkołę powszechną i rozpoczął naukę ogrodnictwa w Dreźnie. W 1914 r. został wcielony do armii niemieckiej. Na froncie przebywał do 1918 r.
Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Jako ochotnik wstąpił w szeregi Kompanii Wrzesińskiej. Uczestniczył w walkach pod Gnieznem, Zdziechową, Mącznikami, Rogowem, Żninem i Szubinem pod dowództwem Władysława Wiewiórowskiego i porucznika Alojzego Nowaka. Dnia 03.02.1919 przeniesiony został do 1. Pułku Ułanów Wlkp. pod dowództwo pułkownika Pajewskiego, gdzie pozostał do 1939 w stopniu chorążego zawodowego.
Za wojnę 1918-1920 został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r.
Po wojnie zamieszkał w Gorzowie Wielkopolskim. W latach 1945-1954 pracował na stanowisku kierownika Zakładu Oczyszczania Miasta. Od 1954 był księgowym w Biurze Zbytu Sprzętu Pomiarowo Kontrolnego w Poznaniu. W 1959 przeszedł na emeryturę.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 08.01-0.716 z dnia 1958-08-01.
Zmarł 25.02.1968 w Bogucinie. Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu na Miłostowie.
