Franciszek Rewers (1899 – 1979)
Urodził się 18.01.1899 r. w Kornatach jako syn Piotra i Józefy z domu Zielińskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował na roli.
W dniu 1.06.1917 r. został powołany do Armii Niemieckiej. Służył w 258. Kompanii Sanitarnej w Poznaniu. Po przeszkoleniu jako sanitariusz został wysłany na front zachodni, do 258. Szpitala Polowego. Od 1918 r. był przeszkolony jako dyplomowany pielęgniarz.
W listopadzie 1918 r. zbiegł z wojska i przebywał u rodziców. Z dniem 1.01.1919 r. wstąpił jako ochotnik do szpitala wojskowego w Poznaniu. Następnego dnia został wysłany do Gniezna a stamtąd do Wągrowca i dalej do Szubina i Rynarzewa. Jako pielęgniarz pracował z lekarzami Smolińskim i Pomorskim. Do 1925 r. pracował w Poznaniu w szpitalu wojskowym, a następnie w szpitalu wojskowym w Kobryniu. Zdemobilizowany w stopniu chorążego.
Podczas II wojny brał udział w kampanii wrześniowej i trafił do niemieckiej niewoli, z której z powodu choroby został zwolniony w 1941 r. Po zwolnieniu mieszkał w Warszawie oraz Włochach pod Warszawą. W 1943 r. został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Brał udział w Powstaniu Warszawskim (pseudonim „Wicher”), w którym będąc ranny w dniu 7.08.1944 r. i umieszczony w Szpitalu Polowym przy ul. Świętokrzyskiej stracił prawe oko.
Od 1945 r. podjął pracę we wrzesińskim szpitalu, a od 1951 r. pracował jako felczer w Chwalibogowie.
Członek Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło Września.
Założyciel wrzesińskiego koła ZBoWiD, któremu prezesował.
Następnie przeprowadził się do Opola, gdzie mieszkał przy ul. Kościuszki.
Odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski z dnia 22.07.1966 r.
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 02.19-0.46 z dnia 19.02.1958 r.
- Krzyżem Zasługi,
- Medalem „Zwycięstwa i Wolności 1945”.
Zmarł 26.04.1979 i pochowany jest na cmentarzu komunalnym w Półwsi Opole.
