Walerian Robaszewski (1897 – 1940)
Walerian Robaszewski (1897 – 1940)
Urodził się 30.11.1897 w Młynach pow. Strzelno jako syn Wawrzyńca i Rozalii z d. Zielińskiej.
Po ukończeniu szkoły powszechnej w Inowrocławiu pracował jako uczeń u ojca w warsztacie kowalskim. W 1916 r. został zaciągnięty do armii niemieckiej. Brał udział w walkach na froncie zachodnim. W 1918 r. pod Compiegne został ranny. Trafił następnie do baonu zapasowego z Lübeck.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego jako dowódca małego oddziału wraz z dwoma braćmi brał udział w rekwizycji broni od kolonistów niemieckich. W okolicy Złotnik Kujawskich oddział został rozbity a Walerian Robaszewski trafił do niewoli. Jednak pod Dźwierzchnem udało mu się zbiec. We wsi Mamlicz sformował oddział powstańców i w Łabiszynie dołączył z nim do grupy „Wrześniaków” pod dowództwem Józefa Trawińskiego (kompania karabinów maszynowych). Oddział walczył pod Łabiszynem, Rynarzewem. W walkach został ranny i trafił do szpitala w Inowrocławiu i Poznaniu.
Następnie służył w 9. Pułku Strzelców Wielkopolskich (67 pp) w 2. Kompanii ckm. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. W ofensywie 67 pp walczył o Nasielsk, Pułtusk i na Suwalszczyźnie. Za brawurową akcję, mającą na celu zajęcie dworca w Nasielsku 3.10.1921 został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. W 1927 r. został przeniesiony do KOP Baon Budsław (pow. Wilejka). Jako żołnierz zawodowy w stopniu chorążego pełnił tam stanowisko d-ca plutonu ckm.
Był żonaty. Miał syna Tadeusza Zbigniewa (ur. 4.03.1928).
Jego nazwisko figuruje na Liście Ukraińskiej, czyli liście obywateli polskich zamordowanych na Ukrainie na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP i naczelnych władz państwowych ZSRR pod numerem 79 na liście wywozowej 041/1 z kwietnia 1940 r. Został pochowany w Kijowie Bykowni.
Odznaczony:
- Krzyżem Walecznych,
- Medalem za Wojnę 1918-1921,
- Medalem 10 – lecia Odzyskanej Niepodległości,
- Krzyżem Virtuti Militari V. kl,
- Brązowym Krzyżem Zasługi.