Ludwik Stawniak (1889 – 1973)
Urodził się 15.08.1889 r. w Strzałkowie, jako syn Michała i Marianny z domu Żelaznej. Brał udział w strajku szkolnym w latach 1901 – 1905, za co był więziony.
Będąc rezerwistą, służył w stopniu Unteroffizier w okresie I wojny światowej w Armii Niemieckiej (12. Komp. Infanterie Regiment nr 46 z Wrześni) i został ranny pod Billy – Cotes Lorraine w grudniu 1914 r., a lekko ranny w grudniu 1916 r.
W okresie od 21.11.1918 był organizatorem kompanii straży i bezpieczeństwa w Strzałkowie, która od 28.12.1918 r. weszła w skład Wrzesińskiego Batalionu Powstańczego. Z batalionem tym brał udział w akcjach przy rozbrojeniu oddziałów niemieckich w Witkowie. Był organizatorem i dowódcą plutonu strzałkowskiej kompanii Straży Ludowej do 21.01.1919 r., wykazując się przy tym dużymi osiągnięciami we współpracy z oddziałami frontowymi przy zabezpieczeniu ważnych odcinków komunikacyjnych.
Żonaty z Ludwiką (1898 – 1948), po jej śmierci ożenił się powtórnie w dniu 20.01.1949 r. W okresie późniejszym mieszkał w Książnie. Pracując na PKP, sprawował funkcję asystenta kolejowego.
Należał do strzałkowskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych od 5.12.1937 r.
Zmarł 12.11.1973. Pochowany został na cmentarzu w Biechowie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 03.08-0.64 z dnia 8.03.1958 r.
