Andrzej Stefaniak (1900 – 1964)
Urodził się w dniu 25.11.1900 r. w Chrzanie jako syn Walentego i Marianny z domu Szuwała.
Wstąpił do Powstania Wlkp. w dniu 12.01.1919 r. do Pułku Artylerii Polowej. Brał udział w walkach pod Zbąszyniem i Babimostem pod dowództwem Niegolewskiego. W marcu jednostka została wycofana do Biedruska a Andrzej Stefaniak został zdemobilizowany.
Ponownie wcielony do sił zbrojnych walczył jako ułan w wojnie polsko – bolszewickiej. Zwolniony został do rezerwy 15.07.1921 r. w stopniu szeregowca.
Zrezygnował z możliwości otrzymania gospodarstwa rolnego na kresach wschodnich.
Mieszkał w Chrzanie. Z zawodu był robotnikiem. Zawarł związek małżeński z Jadwigą (1903-1980).
Wrócił do Wielkopolski do Chrzana.
Podczas II wojny światowej został zatrudniony przy obsłudze koni i jako woźnica w majątku niemieckim Szulza.
Zmarł w dniu 18.02.1964 r. w Chrzanie i został pochowany na cmentarzu w Dębnie.
Odznaczony:
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 07.30-0.950 z dnia 30.07.1964 r.
- Medalem Niepodległości.
