Bolesław Waniorek (1903-1989)
Urodził się 2 lutego 1903 r. we Wrześni jako syn restauratora. W czasie nauki we Wrześni był uczestnikiem tajnego nauczania, a później członkiem drużyny harcerskiej. Od 1917 był uczniem Gimnazjum Bergera w Poznaniu, gdzie należał do Towarzystwa Tomasza Zana i brał udział w ćwiczeniach polowych na Malcie.
8 stycznia 1919 wstąpił ochotniczo do oddziału powstańczego i trafił do niewoli pruskiej. 2 marca 1919 uciekł z obozu w Dąbiu k. Szczecina.
W 1921 zdał maturę w Gimnazjum Bergera, a następnie podjął studia politechniczne w Gdańsku. Pracował przy fortyfikacji Helu. W latach 1939-1945 przebywał w obozie koncentracyjnym Stuthoff, gdzie jako więzień kierował odcinkami robót. Udzielał wszechstronnej pomocy uwięzionym Polakom.
Po ewakuacji obozu przedostał się do Szwecji, gdzie został poddany leczeniu. Był aktywnym i ofiarnym działaczem polonijnym.
Zmarł w Szwecji i 5 września 1989 został pochowany w Jöngköping.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)