Janusz Wiatrolik (1900 – 1974)
Urodził się 15 czerwca 1900 r. w Wilkowie Polskim pow. Kościan, w rodzinie Kazimierza i Eleonory z domu Font. W Wilkowie Polskim ukończył szkołę powszechną, a następnie kształcił się w gimnazjach w Śmiglu i w Śremie, gdzie należał do tajnego Towarzystwa Tomasza Zana.
Wiosną 1918 r. rozpoczął praktykę leśną w prywatnym Nadleśnictwie Babki, w majętności Konarzewo, należącej do księcia Romana Czartoryskiego.
W listopadzie 1918 r. brał udział w tworzeniu Polskiej Organizacji Wojskowej w Śremie, a w grudniu tegoż roku należał do organizatorów Straży Ludowej w Głuszynie. Na początku styczniu 1919 r. uczestniczył w walkach pod Rakoniewicami i Wolsztynem, a w połowie stycznia wstąpił ochotniczo do 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich w Poznaniu. Po przeszkoleniu wojskowym w Biedrusku, został wcielony do kompanii telegraficznej i pełnił w niej służbę do końca 1920 r. Należał do Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Kórniku.
Po zwolnieniu z wojska przygotowywał się do matury i jako słuchacz nadzwyczajny rozpoczął równocześnie studia leśne na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1923 r. uzyskał maturę w gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu i już jako słuchacz zwyczajny ukończył studia w 1926 r. uzyskując absolutorium. Po studiach pracował przez rok przy urządzaniu lasów w Nadleśnictwie Marzelewo koło Wrześni. W 1927 pracował przez kilka miesięcy w Fundacji „Nauka i Praca” w Laskach, skąd przeszedł do Kórnika, gdzie w latach 1928-1932 był najpierw adiunktem, później asesorem, a w latach 1932-1933 nadleśniczym w lasach kórnickich Fundacji Zakłady Kórnickie. Od maja 1933 r. do wybuchu wojny zarządzał natomiast lasami trzebawskimi Fundacji jako nadleśniczy Nadleśnictwa Górka.
Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. jako podporucznik rezerwy 58 Pułku Piechoty brał udział w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy, gdzie został ciężko ranny. Po wyleczeniu w szpitalu w Warszawie pozostał w Generalnej Guberni, gdzie pracował krótko w tartaku Podlipie pow. Włoszczowa, a później do końca wojny jako leśniczy w Kątach-Czarncy w tym samym powiecie.
W lutym 1945 r. podjął początkowo pracę na swym przedwojennym stanowisku, ale wobec upaństwowienia lasów zatrudnił się miesiąc później jako leśniczy Leśnictwa Górka w Nadleśnictwie Ludwikowo, skąd odszedł w styczniu 1947 r. na stanowisko sekretarza w administracji Fundacji Zakłady Kórnickie, które zajmował do jej likwidacji w 1949 r. W latach 1949-1955 pracował w Państwowej Centrali Drzewnej „Paged”, skąd przeniósł się do rejonu Lasów Państwowych w Poznaniu. Po zmianach organizacyjnych w 1959 r. został pracownikiem Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Poznaniu, skąd odszedł na emeryturę z końcem grudnia 1968 r.
Zmarł 28 maja 1974 r. i został pochowany na cmentarzu parafii p.w. św. Stanisława Kostki w Poznaniu, przy ul. Łowmiańskiego.
Odznaczony przed wojną Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, a w 1958 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
źródło: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021