Czesław Kierzek (1891 – 1962)
Życiorys własny (kursywą)
Starczanowo, dnia 24.08.1947r.
Ja, Czesław Kierzek, urodziłem się dnia 9.07.1891 r. w Starczanowie powiat Środa, jako syn rolnika Michała i matki Marianny, z domu Piotrowskiej. [Rodzice wzięli ślub w Nekli w 1886 r. ] Od roku 1898 do 1902 uczęszczałem do szkoły powszechnej w Nekli. Poza tym ukończyłem kurs rolniczy w Poznaniu. W roku 1914 zostałem wcielony do armii niemieckiej i brałem udział [w wojnie] do roku 1918 włącznie.
Powołany został w dniu 22.10.1914 r. do Ersatz Kompagnie Landsturm Infanterie Batallion Schroda II. Wyszkolony piechota ckm. Skierowany na froncie do 7 Kompanii 74 Landwehr Infanterie Regiment, a później do 3 kompanii cekaemów tej jednostki – od 13.04. do 30.12.1918 r. (formalnie). Otrzymywał żołd z początku w wysokości 9,90 marek, a poźniej 15,90 marek. W grudniu 1917 r. przebywał w szpitalu w Wilnie.
Dnia 7.01.1919 wstąpiłem jako powstaniec do kompanii nekielskiej pod dowództwem Beutlera i brałem udział w walkach o Szubin, Rynarzewo, Tury, Rudy, Samoklęski Małe i koło Chodzieży. Brałem czynny udział koło Rynarzewa na pociąg pancerny, który był wysadzony w powietrze. W Samoklęskach Małych jako patrol składający się z 8 chłopa, zdobywając tę miejscowość, która była mocno obsadzona i 8 jeńców oraz materiał wojenny.
Komunikat z dnia 28 stycznia 1919 r.: Z porannego komunikatu operacyjneego OddziałuI Nacz. Dow. WP o sytuacji bojowej: „Na froncie północnym pod Turzem i Polichnem wzięliśmy 1 oficera i kilku szeregowców do niewoli”
Będąc powstańcem Kompanii Nekielskiej brał udział w jej działaniach bojowych na froncie północnym do zakończenia Powstania w dniu 20.02.1919 r. Według oświadczenia dowódcy kompanii Beutlera, odznaczył się chlubnie w walkach o Samoklęski Małe. Po zakończeniu Powstania wszedł ze swym oddziałem w skład 4 Pułku Strzelców Wlkp. (58 p.p.), w którym służył do końca kwietnia 1919 r.
Później zostałem wcielony do 4 pułku Strzelców Wielkopolskich (58 pp). 27.4.1919 r. zostałem zwolniony z wojska, a 12.08.1920 r. zostałem powtórnie zaciągnięty do 70 p.p. Od 4.08.1920 do 12.09.1920 przeciw Litwie w 70 pp. Zwolniony zostałem po ukończeniu działań wojennych 23.03.1923 r. Mianowany 17.02.1919 na stopień starszego szeregowca. Ożeniony 16.06.1925 ze Stanisławą Andrzejewską.
Z małżeństwa urodziło się sześcioro dzieci: Bolesława zamężna Markiewicz, Zofia zamężna Czerniak, Janina zamężna Leszczyńska, Albina zamężna Tokłowicz, Helena zamężna Początek, Tekla – zmarła w młodości. Z zawodu był rolnikiem.
W czasie powtórnej wojny roku 1939 pracowałem przez czas okupacji na własnym gospodarstwie rolnym. Po oswobodzeniu pozostaje na własnej ziemi.
W związku z podejrzeniem o ukrywanie produktów rolnych i nie wywiązywanie się z obowiązkowych dostaw, został ukarany więzieniem.
Zmarł w dniu 10.11.1962 r. i został pochowany na nekielskim cmentarzu.
Zweryfikowany przez ZG Związku Powstańców Wielkopolskich: – w dniu 9.07.1935 r. pod numerem 15818 – pod numerem 9648 w dniu 27.12.1948 r.
Był członkiem nekielskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. od 20.01.1935 r.
Odznaczony:
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/899 z dnia 4.11.1958
- Medalem Pamiątkowym „Za Wojnę 1918-1921” w dniu 4 października 1929
- Krzyżem Żelaznym II klasy w dniu 31.08.1917 r. (w 5 Ersatz Division)
