Stanisław Gabała (1895-1972)
Urodził się w dniu 27.08.1895 r. w Zakrzewie Hauland (Zakrzewice) powiat Śrem jako syn Tomasza i Antoniny z domu Głuszak.
Wcielony do Armii Niemieckiej służył w stopniu szeregowca i brał udział w I wojnie światowej w tym w walkach o Verdun.
Wstąpił 28.12.1918 r. do tworzącej się w Śremie kompanii powstańczej a z dniem 6.01.1919 r. został wcielony jako ochotnik do batalionu śremskiego. Po sformowaniu oddziału wyruszył pod dowództwem ppor. Tomasza Paula na front pod Rawiczem. Tam został ranny (24.02.1919) i przebywał w szpitalu w Miejskiej Górce (od 24.02.-27.02. 1919) i Skoraczewie (28.02-10.05 1919).
Po wyzdrowieniu od 10.5.1919 r. służył na odcinku Kępno-Bralin, po czym w składzie 3. Kompanii 11. Pułku Strzelców Wlkp. (późniejszego 69. Pułku Piechoty) brał udział w wojnie przeciw bolszewikom na froncie wschodnim.
Zdemobilizowany w dniu 15.11.1921 r. w stopniu szeregowca.
Z zawodu był rolnikiem.
W dniu 21.09.1928 r. zawarł związek małżeński z Pelagią Wawrzyniak.
Z dniem 7.10.1928 r. zameldował się w Orzechowie i tam zamieszkał.
W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Zmarł w dniu 17.08.1972 r. w Orzechowie i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Uchwałą Rady Państwa z dnia 31.01.1972 r. został mianowany na stopień podporucznika.
Odznaczony:
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, numer 102-71-102, uchwała Rady Państwa nr 03.29-0.173 z dnia 29.03.1971 r.,
- Medalem Niepodległości numer 36672,
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.
