Urodził się w Nekli 19.05.1896 r. jako syn Antoniego i Stanisławy z domu Dyszkant. Z zawodu był rzeźnikiem i prowadził w Nekli własną działalność.
W dniu 20.12.1918 r. wstąpił ochotniczo do Straży Ludowej w Nekli. Od dnia 11.02.1919 r. został przeniesiony do 5 Kompanii Średzkiej w której brał czynny udział w walkach pod Kcynią, Nakłem, Miliczem, Rawiczem i innych miejscowościach.
Po walkach na froncie niemieckim brał udział w wojnie bolszewickiej. Zdemobilizowany w stopniu starszego ułana w 1921 r.
Po wojnie był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków, w którym pełnił funkcję chorążego. Przechował w swoim mieszkaniu sztandar Towarzystwa przez okres okupacji niemieckiej.
Był żonaty z Ludwiką Kopeć z Kwieciszewa powiat Mogilno. Dzieci nie mieli.
Zweryfikowany przez ZG ZPW w dniu 17.12.1936 r. pod numerem 20390.
Należał do nekielskiego koła Związku Powstańców Wielkopolskich oraz Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. od 20.01.1935.
Zmarł w Nekli 29.10.1977 r. i został pochowany na nekielskim cmentarzu.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/1053 z dnia 18.12.1958 r.
Relacja Waleriana Majewskiego dotycząca powstania Wielkopolskiego w Nekli 1918/1919
„Już w listopadzie 1918 r. myśleliśmy o tym, jakby usunąć władzę, urzędy i język niemiecki. Na telefoniczne wezwanie ze Środy, mieliśmy my, ochotnicy z Nekli, przybyć do miasta powiatowego.
Chcieliśmy jechać wozami, wobec czego zwróciliśmy się do administratora dóbr nekielskich Kaźmierczaka, o dostarczenie podwody, lecz ten odmówił nam tego. Wówczas 15 ochotników stanęło pod kościołem, strzelając w powietrze i domagając się od hr. Żółtowskiej wozów i koni, celem dojechania do Środy. Hrabina natychmiast dostarczyła 5 wozów dwukonnych, na których udaliśmy się do Środy.
Na urzędzie niemieckim w Środzie znajdowało się godło niemieckie. Ujrzawszy to Kleofas Tądrowski wraz z Franciszkiem i Stanisławem Hadadą, przystawiwszy długą drabinę, zrzucili orła niemieckiego, niszcząc go.
W Środzie neklacy usunęli również pomnik cesarza Wilhelma I. Zarzuciwszy na szyję długi łańcuch wywrócili go, a potem zaciągnęliśmy go na rynek.
Od komendy w Środzie część neklaków otrzymała rozkaz odebrania broni kolonistom niemieckim w Dominowie. Druga część odbierała broń drogą rewizji Niemcom mieszkającym w Nekielce.
Nekla, dnia 26 sierpnia 1965 r. Walerian Majewski”
