Wincenty Pawlaczyk (1898 – 1971)
Wincenty Pawlaczyk urodził się 26.05.1898 w Grzybowie Chrzanowice jako syn Wawrzyńca i Marianny z d. Dutkiewicz.
W 1916 został powołany do armii niemieckiej. W pierwszych dniach grudnia 1918 wstąpił ochotniczo do tworzącej się na terenie powiatu wrzesińskiego kompanii Straży i Bezpieczeństwa, a następnie od 28.12.1918 do wrzesińskiego batalionu powstańczego. Brał udział z bronią w ręku w potyczce pod Zdziechową oraz w pierwszej bitwie o Szubin 08.01.1919. W bitwie tej został ciężko ranny i dostał się do niewoli niemieckiej. Przez niemiecki sąd wojskowy w Bydgoszczy został skazany na 8 lat twierdzy i umieszczony w więzieniu Gollnow (Goleniów koło Szczecina), gdzie przebywał do 31.10.1919 r. Po zwolnieniu z więzienia wstąpił do WP, w którym służył do 21.10.1921.
Po zwolnieniu z wojska wstąpił 02.01.1922 do Szkoły Straży Celnej w Wieleniu. Jako strażnik celny pracował do wybuchu II wojny światowej.
W kampanii wrześniowej brał czynny udział w walkach o Warszawę do 27.09.1939 r.
W czasie okupacji pracował jako księgowy w niemieckim przedsiębiorstwie „Consum” a następnie w niemieckiej firmie budowlanej.
Po wyzwoleniu pracował w różnych instytucjach państwowych i zakładach państwowych.
Po wojnie należał do Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło Września.
W 1932 otrzymał Medal Niepodległości.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.977 z dnia 1957-12-28.
Zmarł we Wrześni 15.04.1971 i pochowany jest na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
