Franciszek Pietrzykowski (1889-1971)
Urodził się 28 stycznia 1889 w m. Wilczków (obecnie pow. sieradzki gmina Goszczanów) jako syn Pawła i Antoniny Kuraś. Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował jako ogrodnik w Kaliszu.
W 1910 został powołany do armii rosyjskiej. W 1916 trafił do niewoli niemieckiej, ale w listopadzie 1918 zbiegł i przedostał się do Poznania.
Wstąpił do oddziałów powstańczych i 28 grudnia brał udział w szturmie na Prezydium Policji, a później znalazł się wśród zdobywców Ławicy. Do końca powstania walczył w rejonie Zbąszynia.
Pozostał w wojsku i do 1935 służył jako podoficer administracyjny w 68 pp we Wrześni. Miał stopień sierżanta. Po odejściu ze służby prowadził sklep żołnierski III batalionu 68 pp w Jarocinie.
W czasie okupacji pracował w zakładach Focke Wulf w Poznaniu, a po wyzwoleniu był tłumaczem z języka rosyjskiego w Zarządzie Miejskim. Później pracował w zakładach drzewnych B. Bystrzyckiego w Orzechowie, a po ich upaństwowieniu był stolarzem i portierem we Wrześni.
Po wojnie należał do Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło Września.
Odznaczony:
- Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918-1921
- Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości
- Medalem Niepodległości (1932 r.)
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.952 z dnia 1957-12-06
Był żonaty z Karoliną Wiką i miał z nią córkę Eugenię.
Zmarł 28 marca 1971. Pochowany jest na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)