Życiorys
Urodziłem się w dniu 21.0.1887 r. w Gnieźnie z ojca Walentego i matki Katarzyny z domu Kowalewska, obecnie oboje nie żyją.
Zacząłem uczęszczać szkoły powszechnej w kwietniu 1893 r. w Kruszwicy, gdzie w 1901 r. w kwietniu ukończyłem 7 klas. W czerwcu 1901 r. wstąpiłem jako terminator zawodu piekarskiego do firmy majstra Jakuba Górnego w Kruszwicy, gdzie w 1904 r. zostałem czeladnikiem piekarskim.
Dnia 2 sierpnia 1914 r. zostałem powołany na wojnę do Armii Niemieckiej. Dnia 14 października 1918 r. zostałem urlopowany i z powrotem nie wróciłem z powodu rozpoczęcia rewolucji na froncie.
W dniu 22 listopada 1918 r. wstąpiłem do tworzącej się w Miłosławiu Rady Żołniersko-Robotniczej i po oczyszczeniu miasta został utworzony oddział pod nazwą Kompania Miłosławska, do której też należałem, a jej dowódcą był Ziółkowski. Należałem również do Rady Ludowej. Brałem czynny udział przy oswobodzeniu miasta Wrześni, gdzie dowódcą był ś.p. Władysław Wiewiórowski.
W dniu 26 grudnia 1918 r. [skorygowane w informacji internetowej na 28 grudnia] wyruszyliśmy do Poznania i z rozkazu Stanisława Plucińskiego wyruszyliśmy do Gniezna, [w dacie 2 stycznia 1919 r., informacja internetowa] Trzemeszna Mogilna, Strzelna, Młyny, Kruszwica i Inowrocław. Zostaliśmy przydzieleni do grupy Pawła Cymsa. W dniach 5-6 stycznia 1919 r. brałem czynny udział w walkach o Inowrocław. Po oswobodzeniu Inowrocławia Kompania Miłosławska została przydzielona do 3. Kompanii Grenadierów Kujawskich (późniejszego 5. Pułku Strzelców Wlkp.).
Z rozkazu pułku w marcu 1919 r. zostały wycofane ze służby bojowej starsze roczniki. Zostałem mianowany sierżantem sztabowym i przydzielono mi magazyn broni pułkowej.
Z rozkazu pułku w dniu 10 stycznia 1920 r. zostałem przeniesiony do DOGen. Pomorze z siedzibą w Inowrocławiu.
Dnia 17 stycznia 1920 r. z rozkazu DOGen. Pomorze zostałem odkomenderowany do Torunia z przydziałem jako kierownik piekarni wojskowej. Dnia 30 grudnia 1934 r. z rozkazu DOK VIII zostałem zwolniony z wojska jako stale niezdolny do służby wojskowej i jako starszy majster wojskowy przeniesiony w stan spoczynku.
Przed wybuchem II wojny byłem z żoną u brata w Warszawie, gdzie straciłem moją żonę, która została zabita przez bombę. Po 3 tygodniach powróciłem do Torunia i ukrywałem się u majstra piekarskiego Antoniego Kowalskiego, i mu pomagałem w piekarni.
Po oswobodzeniu Torunia pracowałem w piekarni majstra Pawła Jurkiewicza. Od 1951 r. pracowałem jako kierownik cukierni Spółdzielni Piekarzy i Cukierników (Rzemieślnik). W 1955 r. objęły Spółdzielnię Toruńskie Zakłady Piekarnicze. Z powodu mej choroby zostałem zwolniony.
Na razie pracuję na pół etacie w Technikum Chemicznym w Toruniu.
Władysław Łopatka
Toruń
ul. Łazienna 20
życiorys – Władysław Łopatka
