Łopatka Władysław

Władysław Łopatka (1887 – )

Służył w Kompanii Miłosławskiej wchodzącej w skład Batalionu Wrzesińskiego.

Urodził się w dniu 21.06.1887 r. w Gnieźnie przy ul. Bydgoskiej jako syn Walentego i Katarzyny z domu Kowalewskiej.

W dniu 22.11.1918 r. wstąpił do tworzącej się Rady Robotniczo-Żołnierskiej w Miłosławiu. Po opanowaniu Miłosławia zorganizowana przez Wiewiórowskiego kompania wyruszyła w dniu 28 grudnia 1918 na telefoniczne wezwanie na pomoc w walkach o Poznań. 2 stycznia 1919 r. pod dowództwem Wiewiórowskiego przerzucony do Gniezna. Stąd z oddziałami Pawła Cymsa przeszedł szlak bojowy od Gniezna przez Trzemeszno, Mogilno, Strzelno, Młyny, Kruszwicę do Inowrocławia. W dniu 6 stycznia 1919 r. brał udział w walce o wyzwolenie Inowrocławia. W dniu 18.05.1914 r. ożenił się w Miłosławiu ze Stanisławą Wachowiak a w dniu 10.04.1948 r. z Marią Waszkowiak z domu Porankiewicz.

W okresie okupacji pracował dorywczo i ukrywał się.

Po wyzwoleniu pracował w piekarni (prywatnej Jurkiewicza) i Spółdzielni Piekarzy i Cukierników jako kierownik cukierni. W 1955 r. przeszedł na rentę inwalidzką.

Mieszkał w Toruniu przy ul. Łaziennej.

Członek ZBoWiD-u.

Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 07.19-0.148 z dnia 19.07.1960 r.


Życiorys

Urodziłem się w dniu 21.0.1887 r. w Gnieźnie z ojca Walentego i matki Katarzyny z domu Kowalewska, obecnie oboje nie żyją.

Zacząłem uczęszczać szkoły powszechnej w kwietniu 1893 r. w Kruszwicy, gdzie w 1901 r. w kwietniu ukończyłem 7 klas. W czerwcu 1901 r. wstąpiłem jako terminator zawodu piekarskiego do firmy majstra Jakuba Górnego w Kruszwicy, gdzie w 1904 r. zostałem czeladnikiem piekarskim.

Dnia 2 sierpnia 1914 r. zostałem powołany na wojnę do Armii Niemieckiej. Dnia 14 października 1918 r. zostałem urlopowany i z powrotem nie wróciłem z powodu rozpoczęcia rewolucji na froncie.

W dniu 22 listopada 1918 r. wstąpiłem do tworzącej się w Miłosławiu Rady Żołniersko-Robotniczej i po oczyszczeniu miasta został utworzony oddział pod nazwą Kompania Miłosławska, do której też należałem, a jej dowódcą był Ziółkowski. Należałem również do Rady Ludowej. Brałem czynny udział przy oswobodzeniu miasta Wrześni, gdzie dowódcą był ś.p. Władysław Wiewiórowski.

W dniu 26 grudnia 1918 r. [skorygowane w informacji internetowej na 28 grudnia] wyruszyliśmy do Poznania i z rozkazu Stanisława Plucińskiego wyruszyliśmy do Gniezna, [w dacie 2 stycznia 1919 r., informacja internetowa] Trzemeszna Mogilna, Strzelna, Młyny, Kruszwica i Inowrocław. Zostaliśmy przydzieleni do grupy Pawła Cymsa. W dniach 5-6 stycznia 1919 r. brałem czynny udział w walkach o Inowrocław. Po oswobodzeniu Inowrocławia Kompania Miłosławska została przydzielona do 3. Kompanii Grenadierów Kujawskich (późniejszego 5. Pułku Strzelców Wlkp.).

Z rozkazu pułku w marcu 1919 r. zostały wycofane ze służby bojowej starsze roczniki. Zostałem mianowany sierżantem sztabowym i przydzielono mi magazyn broni pułkowej.

Z rozkazu pułku w dniu 10 stycznia 1920 r. zostałem przeniesiony do DOGen. Pomorze z siedzibą w Inowrocławiu.

Dnia 17 stycznia 1920 r. z rozkazu DOGen. Pomorze zostałem odkomenderowany do Torunia z przydziałem jako kierownik piekarni wojskowej. Dnia 30 grudnia 1934 r. z rozkazu DOK VIII zostałem zwolniony z wojska jako stale niezdolny do służby wojskowej i jako starszy majster wojskowy przeniesiony w stan spoczynku.

Przed wybuchem II wojny byłem z żoną u brata w Warszawie, gdzie straciłem moją żonę, która została zabita przez bombę. Po 3 tygodniach powróciłem do Torunia i ukrywałem się u majstra piekarskiego Antoniego Kowalskiego, i mu pomagałem w piekarni.

Po oswobodzeniu Torunia pracowałem w piekarni majstra Pawła Jurkiewicza. Od 1951 r. pracowałem jako kierownik cukierni Spółdzielni Piekarzy i Cukierników (Rzemieślnik). W 1955 r. objęły Spółdzielnię Toruńskie Zakłady Piekarnicze. Z powodu mej choroby zostałem zwolniony.

Na razie pracuję na pół etacie w Technikum Chemicznym w Toruniu.

Władysław Łopatka
Toruń
ul. Łazienna 20