Jan Dębicki (1897-1972)
Urodził się 31 grudnia 1897 roku w Borzykowie jako syn Wawrzyna i Katarzyny Baranowskiej.
W 1914 został powołany na ćwiczenia w Gorzycach k. Miłosławia i wysłany na front. Walczył w Rumunii, a następnie został przerzucony na front francuski, gdzie miał przydział strzelca wyborowego. Odniósł poważne rany i był poddany leczeniu szpitalnemu. Został ujęty przez Prusaków jako dezerter i tylko dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności uniknął rozstrzelania.
We Wrześni zgłosił się ochotniczo do batalionu powstańczego i brał udział w walkach na froncie północnym. Następnie wcielony do 61 pp.
Po powstaniu walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Zdemobilizowany w 1921 r. z 57 pp.
Na początku kampanii wrześniowej odmówiono mu rejestracji w Wojskowej Komendzie Uzupełnień w Gnieźnie z powodu braku umundurowania i broni. W czasie okupacji pracował w Urzędzie Stanu Cywilnego w Borzykowie, a po wyzwoleniu prowadził gospodarstwo rolne.
Był członkiem zarządu Banku Spółdzielczego oraz pełnił funkcję ławnika sądowego.
W 1922 r. w Kołaczkowie ożenił się ze Stanisławą Pietrygą i miał z nią sześcioro dzieci: Zygmunta, Marię, Teresę, Edwarda, Stanisława i Florentynę.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.31-0.1064 z dnia 1958-12-31.
Zmarł w Borzykowie i został pochowany 24 grudnia 1972 na Cmentarzu Parafialnym w Kołaczkowie.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)