Antoni Dybalski (1891 – 1980)
Urodził się w dniu 2.01.1891 r. w Budach jako syn Franciszka i Franciszki z domu Nachowiak.
Powołany do służby w Armii Niemieckiej służył podczas I wojny światowej w stopniu Musketier w 12. Kompanii Infanterie-Regiment nr 67 w Metzu, gdzie podczas walk w dniach od 5 do 8.12.1914 r. został ciężko ranny. W niemieckim wojsku służył 4 lata 13 dni na froncie zachodnim.
W grudniu 1918 brał udział w Powstaniu Wlkp. najpierw na terenie Czeszewa przy rozbrajaniu Niemców, a następnie służył w Kompanii Miłosławskiej wchodzącej w skład Batalionu Wrzesińskiego, z którą wyruszył pod Szubin i Nakło.
Mieszkał w Czeszewie, ożenił się z Rozalią z domu Dobra (1888 – 1970), z którą miał dzieci Władysława, Czesława i Bronisława. Z zawodu był rolnikiem. Był inwalidą wojennym.
Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 38/72.
Zmarł w dniu 7.03.1980 r. w Czeszewie i został pochowany na czeszewskim cmentarzu.
Odznaczony:
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 08.01-0.716 z dnia 1.08.1958 r.
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
- Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.
