Urodził się w dniu 21.07.1897 r. w Chwalibogówku jako syn Walentego i Stanisławy Wańskiej. W latach od 6 do 14 roku życia uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Bardzie. Następnie podjął pracę w majątku Chwalibogowo. W 1916 r. został powołany do służby w wojsku niemieckim, w którym służył do 1918 r. Podczas pełnienia służby zachorował i został umieszczony w szpitalu garnizonowym we Wrześni.
W grudniu 1918 r. wstąpił ochotniczo do tworzącego się oddziału powstańczego na terenie Wrześni. Brał udział w zdobyciu wrzesińskich koszar pod dowództwem Władysława Wiewiórowskiego. Po całkowitym wyleczeniu w dniu 2.02.1919 r. został przekazany do batalionu w Środzie, w ramach którego pod dowództwem Ignacego Nowaka (zastępca Stefan Namysłowski) brał do dnia 10.02.1919 r. czynny udział w Powstaniu Wlkp. na terenie Miejskiej Górki, Sarnowa pow. Rawicz, a następnie pod Szubinem, Kcynią, Nakłem i Bydgoszczą.
Brał udział w wojnie bolszewickiej, podczas której pod Berezyną dostał się do niewoli. Z niej powrócił w 1920 r. Służbę w wojsku ukończył w stopniu szeregowca. Podjął pracę ponownie w majątku Chwalibogowo jako maszynista i był tam zatrudniony do 1957 r., gdy przeszedł na rentę.
Ujęty w ewidencji Biura Historycznego DOK VII w Poznaniu jako powstaniec wielkopolski pod numerem 3412. Zweryfikowany przez Związek Powstańców Wielkopolskich w dniu 30.05.1934 r. pod nr 10831. Należał do Koła Września Związku Powstańców Wielkopolskich. Członek ZBoWiD-u, numer legitymacji 216786. Zmarł w dniu 11.08.1965 r. w Chwalibogowie. Pochowany został na cmentarzu w Bardzie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.31-0.1064 z dnia 31.12.1958 r.
Ignacy Stanisławski
Ignacy Stanisławski w Macedonii drugi od lewej.
(zdjęcie udostępnił Remigiusz Maćkowiak)
Ja Stanisławski Ignacy urodzony 21.07.1897 r. w Chwalibogowie powiat Września z ojca Walentego a z matki Stanisławy z domu Wańska.
Od 6 do 14 roku życia uczęszczałem do szkoły powszechnej w Bardzie. Po ukończeniu szkoły pracowałem na majątku w Chwalibogowie.
W roku 1916 zostałem powołany do służby wojskowej niemieckiej, gdzie służyłem do roku 1918. Jako chory zostałem umieszczony w szpitalu garnizonowym we Wrześni. Gdy zaczęło się powstanie, chociaż chory brałem udział przy zdobywaniu koszar wrzesińskich pod dowództwem por. Wiewiórowskiego. Po zdobyciu Wrześni byłem dalej pod opieką lekarską.
Po wyleczeniu się wstąpiłem 2 lutego 1919 r. do Średzkiego batalionu w Środzie Wlkp. Pod dowództwem Nowaka wraz z batalionem brałem udział w zdobywaniu miejscowości jak Miejska Górka-Rawicz oraz Kcynia-Nakło-Szubin-Bydgoszcz. Po sformowaniu pułku brałem dalej udział w walkach [w wojnie z bolszewikami], aż dostałem się do niewoli pod Berezyną. Z niewoli wróciłem w 1920 r.
Po zwolnieniu z wojska pracowałem w charakterze maszynisty w majątku Chwalibogowo do 1939 r. oraz przez cały okres okupacji.
Po wyzwoleniu pracowałem do 1957 r. Obecnie jestem rencistą. Jestem członkiem ZBoWiD-u. Posiadam również odznaczenie Krzyż Powstańczy.
Uwierzytelnione zeznania świadków znajdują się w aktach Zarządu Powiatowego ZBoWiD-u.
