Walenty Karcz (1892 – 1977)
Urodził się w dniu 6.02.1892 r. w Bieździadowie jako syn Franciszka i Marianny z domu Ziemnej.
1.01.1919 zgłosił się w Poznaniu do koszar przy ul. Solnej do nowo formującej się baterii artyleryjskiej, którą dowodził Kazimierz Nieżychowski. 6.01.1919 bateria ta zaatakowała lotnisko na Ławicy i po ciężkich walkach lotnisko zostało zdobyte i tam oddział Nieżychowskiego, w którym służył Karcz, zabrał 17 jeńców niemieckich do niewoli, oraz sprzęt. Pod koniec stycznia 1919 wyruszył razem z oddziałem pod Szubin i Rynarzewo. Tam zdobyli 10 karabinów maszynowych, 7 koni, 2 armaty oraz 200.000 sztuk amunicji karabinowej. Pod Kcynią stoczył walkę z pociągiem pancernym, oddział powstańczy zmusił pociąg pancerny do wycofania się.
Był w Powstaniu Wlkp. do samego końca. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Mieszkał w Skalmierzycach i Orzechowie.
W 1920 r. zawarł związek małżeński z Marią Banaszak. Dzieci: Franciszek (1921), Czesław (1923), Władysław (1925), Maria (1929).
Z zawodu był robotnikiem kolejowym. Zweryfikowany przez Związek Powstańców Wlkp. w dniu 11.04.1934 r. pod numerem 5765 (numer kartoteki 2448).
Należał do Koła Skalmierzyce Związku Weteranów Powstań Narodowych od 18.10.1934 r.
W 1938 r. należał do Koła Pięczkowo Związku Powstańców Wlkp. a w 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.31-0.1064 z dnia 31.12.1958 r.
Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 4/72.
Zmarł w dniu 21.05.1977 r. w Orzechowie i tam został pochowany.
