Jan Kołodziejski (1897-1987)
Urodził się 29.11.1897 w Grabowie Królewskim jako syn Feliksa i Marianny z d. Szymańskiej.
W latach 1903-1911 uczęszczał do szkoły powszechnej w Grabowie Królewskim. W kwietniu 1914 rozpoczął naukę u mistrza budowlanego L. Radnieckiego w Strzałkowie. W czerwcu 1916 r. został powołany do armii niemieckiej. 8.02.1919 wstąpił jako ochotnik do 5. Kompanii 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich w Biedrusku. Z tą kompanią brał udział w odsieczy Lwowa. Podczas bitwy pod Glinną-Nawarią 20.04.1919 został ciężko ranny. Po wyjściu ze szpitala wojskowego we Lwowie wrócił do tej samej formacji. Wraz ze swoim pułkiem brał udział w walkach pod Lesznem-Rawiczem a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. W grudniu 1920 wrócił z pułkiem do garnizonu w Krotoszynie. Został zdemobilizowany w stopniu sierżanta w lipcu 1921 r.
Kontynuował naukę u mistrza budowlanego L. Radnieckiego w Strzałkowie. W listopadzie 1923 r. zdał egzamin na czeladnika ciesielskiego w Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu.
W 1924 ożenił się z Salomeą Czerniak z d. Nowak, wdową po poległym w czasie I wojny światowej Józefie Czerniaku. Miał z nią cztery córki Wandę (1925), Czesławę (1927), Helenę (1929) i Kazimierę (1932). Mieszkali w Gorazdowie, gdzie Jan pracował jako przedsiębiorca budowlany.
Jego specjalnością była budowa kościołów (Sokolniki, Wszembórz, Samarzewo i in.).
Został zweryfikowany jako powstaniec 19.10.1934 (numer kartoteki 4803, numer Ref. Hist. 11668).
W 1938 starał się o Medal Niepodległości. Jego wniosek został odrzucony.
Szczęśliwie uniknął rozstrzelania przez gestapo w 1939 w Sokolnikach, gdzie doszło do poważnych konfliktów narodowościowych. W czasie wojny przebywał w Radomiu.
Po wojnie był kierownikiem brygady remontowo-budowlanej w Bieganowie, potem prowadził prywatny zakład w Gorazdowie.
W 1946 doznał, według własnego przekonania, cudownego ozdrowienia po wypadku przy pracy, wskutek czego poświęcił się bez reszty budownictwu sakralnemu i przekazywaniu darów na rzecz Kościoła.
W Krakowie przedstawiono go papieżowi Janowi Pawłowi II, a w czasie wizyty Ojca Świętego w Poznaniu wręczył mu w darze obraz bł. Urszuli Ledóchowskiej.
Ostatnie lata życia spędził w Licheniu, gdzie był doradcą budowlanym i przewodnikiem wycieczek.
Zmarł w Słupcy 03.05.1987 i został pochowany w Alei Zasłużonych w Licheniu.
Został odznaczony:
- Orderem Virtuti Militari (nr 242)
- Krzyżem Walecznych (nr 25561) z trzema okuciami
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Henryk Czerniak i Roman Nowaczyk (Stańczyk)
Uzupełnienia Hanna Lisiak-Góźdź
