Stanisław Kuźniak (1898 – 1976)
Urodził się w dniu 5.11.1898 r. w Miłosławiu jako syn Michała i Konstancji z domu Szafrańskiej.
Wcielony do Armii Niemieckiej został w 1918 r. ranny.
W grudniu 1918 r. wstąpił do tworzącej się kompanii powstańczej w Miłosławiu (Kompania Miłosławska wchodziła) w skład Batalionu Wrzesińskiego) i pod dowództwem Władysława Wiewiórowskiego wyruszył do walk o zdobycie Zdziechowy. Następnie przydzielony do kompanii por. Józefa Trawińskiego dnia 5.01.1919 r. wyruszył do walk pod Szubin i Rynarzewo. Również brał udział w walkach pod Zdunami, Rawiczem, Bydgoszczą w 1 Kompanii Batalionu Średzkiego. Później przydzielony do 62 pp.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i dostał się do niewoli.
Zdemobilizowany w sierpniu 1921 r. stopniu kaprala.
W 1925 r. zawarł związek małżeński z Jadwigą Przysiudą. Mieszkał w Miłosławiu, Rynek 2.
Należał do Koła Macierzystego ZWPN RP w Poznaniu od dnia 21.03.1937 r.
Został zweryfikowany w 1938 r. (numer kartoteki 16617, numer Ref. Hist. 24944). W 1939 r. należał do Koła Miłosław Związku Powstańców Wlkp.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 08.01-0.715 z dnia 1.08.1958 r.
Zmarł w dniu 27.11.1976 r. i został pochowany na cmentarzu w Miłosławiu.
