Stanisław Lange (1901-1968)
Urodził się 8 maja 1901 we Wrześni jako syn Michała i Franciszki Kowalskiej. Ukończył 7 klas szkoły powszechnej oraz 3-letnią szkołę zawodową, a także dwa kursy księgowości: trzy-i sześciomiesięczny.
Należał do 1. Wrzesińskiej Drużyny Skautowej im. Kazimierza Wielkiego. Pełnił w niej funkcję zastępowego. Następnie objął kierownictwo 2. Wrzesińskiej Drużyny Skautowej im. Kazimierza Pułaskiego.
Uczestniczył z bronią w ręku w powstaniu wielkopolskim. Z kompanią wrzesińską brał udział w oswobodzeniu Witkowa, w potyczce pod Zdziechową, w walkach o Szubin. Następnie został wcielony do 4. kompanii 62. pp. W 1920 został zwolniony zdemobilizowany.
W latach 1922-1939 był księgowym i kasjerem w Zarządzie Miejskim Września. Brał udział w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli niemieckiej pod Sochaczewem. Przebywał w obozie jenieckim w Norymberdze. Po powrocie do Wrześni w 1940 był pracownikiem rachuby.
W marcu wraz z rodziną został wysiedlony do Janowa Lubelskiego i był referentem działu nasiennego w Spółdzielni Syndykatu Lubelskiego, a następnie magazynierem w Radomiu.
Po powrocie do Wrześni znalazł zatrudnienie w Wydziale Finansowym Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Wrześni. W 1952 został mianowany kierownikiem Referatu Finansowego, a od 1955 kierował referatem księgowym w Wydziale Finansowym PPRN. W 1959 otrzymał nominację na kierownika referatu centralnej księgowości, budżetu i rewizji oraz głównego księgowego Budżetu Państwowego. W 1960 został mianowany rewidentem. 31 grudnia 1967 przeszedł na emeryturę.
Zarówno w okresie przedwojennym, jak i po 1945 był nauczycielem w szkolnictwie zawodowym.
Był żonaty z Seweryną Kulecką i miał troje dzieci: Irenę, Piotra i Zdzisława.
Zmarł 4 grudnia 1968 i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym we Wrześni, a w latach późniejszych grób przeniesiono na cmentarz komunalny.
Biogram z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk) z uzupełnieniami.
