Józef Pieszak (1886 – 1941)
Urodził się 13.03.1886 r. w Kornatach, w rodzinie chłopskiej Wawrzyńca i Pelagii z Müllerów.
Brał udział w strajku szkolnym. W latach 1912 – 1914 należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Wyuczony był w zawodzie piekarza.
W 1915 r. został wcielony do armii niemieckiej. Brał udział w walkach na froncie zachodnim, gdzie spotkał Ludwika Grześkowiaka z bratem Franciszkiem Grześkowiakiem (obaj z Wrześni), również piekarzem, który zginął w pierwszym nieudanym ataku na Szubin.
9.01.1919 r. ochotniczo wstąpił we Wrześni do kompanii Beutlera. Wraz z kompanią przebywa jej szlak bojowy przez Kcynię, Szubin, Rynarzewo, walki w pasie nadnoteckim. Wcielony do 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich brał udział w wojnie na froncie litewsko – białoruskim. W maju 1920 r. awansowany do stopnia kaprala. W czasie walk zostaje ranny w prawą rękę.
Po zdemobilizowaniu osiadł w Bortnicy na Wołyniu w powiecie dubieńskim, w ramach zasiedlania ziem wschodnich (gromada Bortnica, gmina i parafia Dubno, powiat Dubno, województwo wołyńskie). Mieszkały tu 64 rodziny osadników wojskowych.
Podczas drugiej wojny światowej został wysiedlony 12.03.1940 r., do specpasiołka nr 115 Ust Zaruba 178 km na płn od Kotłasu w czerewkowskim rejonie (Archangielsk).
Zmarł w tej miejscowości w dniu 13.01.1941 r.
Rodzina odzyskała wolność z dniem 05.09. 1941 r. Żonaty z Franciszką z Piotrowiczów (ur. 1898) miał czworo dzieci: Zofię zamężną Załęską (ur. 1923 r.), Waleriana (1925 – 1943), Ryszarda (1931 – 1971) i Wandę (ur. 1933).
Należał do Związku Osadników Wojskowych.
Odznaczony:
- Krzyżem Walecznych
- Medalem Niepodległości
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/49 z dnia 22.02.1958 r.