Józef Witczak (1897-1940)
Urodził się 19.03.1897 we Wrześni jako syn spichrzowego Wawrzyna i Marianny Plewy.
W czasie wojny 1914-1918 został zmobilizowany do armii pruskiej.
W grudniu 1918 zgłosił się ochotniczo do wrzesińskiej kompanii powstańczej i walczył na froncie północnym. Po zakończeniu Powstania pozostał w służbie w WP w 4. pułku Strzelców Wielkopolskich (58 pp), a następnie w 1. pułku ułanów (15. pułk ułanów wielkopolskich), z którym brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. W 1921 roku uczestniczył w III Powstaniu Śląskim.
Zweryfikowany powstaniec wielkopolski (nr 14358 z dnia 10.01.1935).
W okresie międzywojennym był pracownikiem gospodarczym i zaopatrzeniowcem w magistracie, a także rozwoził towar do placówek handlowych i usługowych (Cukiernia Szwarc).
Był żonaty z Jadwigą Grobelniak i miał z nią pięcioro dzieci: Zdzisława, Mariana, Tadeusza, Józefa i Janinę.
W grudniu 1939 został wysiedlony wraz z rodziną w rejon Sokołowa Podlaskiego, co było represją za udział w powstaniu wielkopolskim. Pracował tam z nakazu u gospodarza niemieckiego.
Zmarł 2 maja 1940 w m. Krasów i został pochowany na cmentarzu w miejscowości Rozbity Kamień.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)
