Banaszak Antoni

Antoni Banaszak (1898 – 1964)

Urodził się w dniu 10.05.1898 r. w Lipowcu powiat Koźmin jako syn Michała i Franciszki z d. Wypuszcz.

Rodzina wyemigrowała za pracą do Zagłębia Ruhry. Podjął tam pracę jako górnik.

Podczas I wojny światowej został wcielony w 1916 r. do sił zbrojnych cesarstwa niemieckiego. Z armii niemieckiej zdezerterował.

Po wybuchu Powstania Wlkp. 13.01.1919 r. wstąpił do I Batalionu Jarocińskiego. Dowódcą pułku był wówczas hrabia Ostroróg- Gorzeński (Zbigniew Ostroróg-Gorzeński herbu Nałęcz (ur. 15 lutego 1869 we Lgowie, zm. 12 czerwca 1926 w Tarcach) – major piechoty Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, ziemianin, działacz społeczny, kawaler Virtuti Militari) dowódcą 5. Kompanii Kadrowej sierżant Nadolski (Feliks Nadolski (1892-1943).

Brał udział w walkach pod Krotoszynem, Zdunami, Miejską Górką, Rawiczem, Odolanowem i Kępnem. Następnie został wcielony do 11. Pułku Strzelców Wlkp. (późniejszego 69. Pułku Piechoty) pod dowództwem majora Stanisława Thiela.. Skierowany z dniem 22.01.1920 r. do 6. Batalionu 17. Pułku Artylerii Polnej pod komendą kapitana Zielke (Stefan Zielke 1897-1958) i z dniem 30.01.1920 r. walczył na ukraińskim odcinku frontu bolszewickiego. Brał udział w wyprawie kijowskiej i bitwie warszawskiej. Zdemobilizowany został 30.07.1921 r. w stopniu kanoniera służąc w 4. Kompanii 68. Pułku Piechoty.

Mieszkał w Dębnie nad Wartą, a następnie od 1929 r. zamieszkał w Orzechowie, gdzie podjął pracę jako robotnik w zakładzie sklejek w Firmie B. Bystrzycki.

Podczas II wojny światowej został wysiedlony wraz z rodziną w okolice Koniecpola.

Po wojnie powrócił do Orzechowa i kontynuował pracę w zakładzie produkcji sklejek.

Z zawodu był górnikiem i robotnikiem w fabryce sklejek.

Antoni Banaszak
Antoni Banaszak

Ożenił się 3.02.1925 r. z Marianną Węcławiak (1899 – 1945), z którą miał troje dzieci: Henryka (ur. 1925), Halinę (ur. 1929) i Bogdana (ur. 1932).

Działał w różnych organizacjach społecznych jak Związek Strzelecki, Ochotnicza Straż Pożarna, PCK, Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Towarzystwo Budowy Szkół. Należał do Koła Pięczkowo Związku Weteranów Powstań Narodowych RP od dnia 1.03.1937 r. Następnie wstąpił do Związku Powstańców Wielkopolskich Koło Pięczkowo. Został zweryfikowany w 1937 (nr kartoteki 23121, nr Ref. Historycznego 14811).

Później należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. gdzie pełnił funkcję zastępcy skarbnika koła. Po wojnie należał do Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło Września.

Zmarł w dniu 10.08.1964 r. i został pochowany w grobie rodzinnym w Orzechowie.

Odznaczony:

  • w wojsku niemieckim Krzyżem Żelaznym II klasy,
  • Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich.

Ja niżej podpisany urodzony 10.05.1898 w Lipowcu pow. Koźmin z ojca Michała i matki Franciszki z domu Zacharjasz po ukończeniu 6 oddziałów szkoły powszechnej w byłym zaborze pruskim, wyjechałem wraz z rodziną do Niemiec, gdzie rozpocząłem pracę w kopalni węgla. Tamże wstąpiłem do polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i przez cały czas pobytu w Niemczech pracowałem czynnie w tymże towarzystwie.

W roku 1916 zostałem powołany do wojska niemieckiego i przez całą wojnę światową walczyłem pod wrogimi nam sztandarami pruskimi na froncie zachodnim we Francji. Z chwilą powstania w Niemczech rewolucji to jest w 1919 roku zbiegłem z armii niemieckiej i bezzwłocznie to jest dnia 13.01.1919 r. wstąpiłem jako ochotnik do oddziałów powstańczych w Wielkopolsce, gdzie walczyłem z bronią w ręku przeciwko prusakom pod Krotoszynem, Zdunami, Miejską Górką i Rawiczem.

Po oswobodzeniu tych miast zostałem wcielony dnia 22.01.1919 r. do lekkiej artylerii (17. Pułk Artylerii Polowej, późniejszy 17. Pułk Artylerii Lekkiej) i przerzucony zostałem na front bolszewicki gdzie walczyłem aż do zwycięstwa.

Dnia 30.07.1921 zostałem przeniesiony do rezerwy.

Powróciwszy do życia cywilnego pracowałem społecznie w organizacjach polskich, początkowo w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” a następnie w Związku Strzeleckim, Czerwonym Krzyżu, L.O.P.P. (Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej – organizacja paramilitarna powołana w 1928 z połączenia założonej w 1923 Ligi Obrony Powietrznej Państwa i założonego w 1922 Towarzystwa Obrony Przeciwgazowej) i Federacji P.Z.O.O. (Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny powstała w 1927 r.), w których to towarzystwach nadal pozostaję. W roku 1925 ożeniłem się i obecnie mam na utrzymaniu żonę i troje dzieci.

Pracuję czasowo w Firmie B. Bystrzycki Orzechowo.

Na wierność i posłuszeństwo sztandarowi i Ojczyźnie naszej przysięgałem dnia 23.12.1919 r. i jestem gotowy zawsze i w każdej potrzebie stanąć na zew naszej ukochanej Ojczyzny.

Antoni Banaszak
Orzechowo
powiat Września.