Marcin Waszak (1901-1984)
Urodził się 02.10.1901 r. w Sokołowie jako syn robotnika rolnego Jana i Magdaleny Marciniak.
Dnia 28.12.1918 r. wstąpił ochotniczo do tworzącego się batalionu powstańczego we Wrześni, z którym brał udział w potyczce pod Zdziechową, bitwach o Szubin 08 i 11.01.1919 a następnie w walkach o linię Noteci.
Po zakończeniu Powstania pozostał w służbie w tworzącym się 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich (58 pp). Z pułkiem tym brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. 9 maja 1920 uczestniczył w defiladzie polskiej na głównej arterii Kijowa. W czasie kontrofensywy sowieckiej został ciężko ranny w klatkę piersiową i leczył się w Baranowiczach. Zdemobilizowany w 1923 r.
W sierpniu 1924 zawarł związek małżeński z Zofią Woźniak i miał z nią pięcioro dzieci: Stanisławę, Teresę, Stefanię, Mariana i Jana.
W okresie międzywojennym był pracownikiem PKP.
Dnia 15.08.1939 r. został zmobilizowany do 69 pp w Gnieźnie i jako żołnierz tego pułku brał udział w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w walkach na linii Kutno – Łęczyca – Sochaczew i w bitwie nad Bzurą. Dnia 27.09.1939 dostał się do niewoli i przebywał w obozie jenieckim. Po zwolnieniu z obozu pracował na kolei we Wrześni a następnie został wywieziony do Niemiec na roboty przymusowe.
Po wyzwoleniu (od 1945 do czasu przejścia na emeryturę w roku 1961) pracował na PKP jako bileter.
Był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich, a następnie ZBoWiD Koło we Wrześni.
Odznaczony:
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 08.01-0.716 z dnia 1958-08-01
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969 r.)
- Medalem Zwycięstwa i Wolności
Uchwałą RP W 15/72 został mianowany na podporucznika.
Zmarł 17 lipca 1984. Pochowany został na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
