Franciszek Erzepki (1891 – 1961)
Urodził się 28.11.1898 w Karminie (pow. szamotulski) jako syn Stanisława i Weroniki Runowskiej.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim (Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.12228). Walczył w I Kompanii Wrzesińskiej.
Następnie – podobnie jak wielu żołnierzy Armii Wielkopolskiej – brał udział w wojnie z bolszewikami w 1920 r., walcząc na Podolu i Polesiu. Ciężko ranny w głowę – ślad w postaci zniekształconego nosa pozostał do końca życia – po kilkumiesięcznym pobycie w szpitalu został zdemobilizowany. Co najmniej do 1925 r. mieszkał w Poznaniu, uzupełniając do 1922 r. przerwaną edukację na cukiernika, a następnie pracując w tamtejszych cukierniach, m. in. u Antoniego Kozłowskiego przy ul. Górna Wilda 46 i Stefana Nadstazika przy ul. Poznańskiej 44. Pod koniec lat 20-tych osiadł w Inowrocławiu. Pracował tu w elektrowni miejskiej – początkowo jako inkasent, później – urzędnik biurowy. W okresie międzywojennym był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. W Inowrocławiu poznał Marię z domu Gutorską, w młodości aktywnie udzielającą się w tutejszym gnieździe „Sokoła”, wtedy już wdowę po Franciszku Marciniaku – również powstańcu wielkopolskim i członku „Sokoła”. W 1932 r. zawarli ślub, a w pięć lat później
urodziła im się jedyna córka – Krystyna. W latach okupacji, spędzonej w strachu przed wysiedleniem lub innymi represjami (były powstaniec, nie podpisał volkslisty) znów pracuje jako inkasent w elektrowni. Na tym stanowisku pozostanie już do końca – ewentualny awans w powojennej Polsce uniemożliwił mu fakt nie wstąpienia do PZPR po Kongresie Zjednoczeniowym PPR – PPS w 1948 r. Po wojnie nie należał do żadnej organizacji kombatanckiej.
Zweryfikowany 30.05.1934 (numer weryfikacji 10351) – Koło Inowrocław.
Zmarł 20.03.1961 w Inowrocławiu i pochowany został w rodzinnym grobie na cmentarzu parafii Zwiastowania NMP w Inowrocławiu.
Uzupełnienie biogramu – p. Jerzy Ekert (wnuk Franciszka Erzepki).
