Wacław Dłużyński (1896-1982)
Urodził się w dniu 11.09.1896 r. w Wiktorowie (pow. Środa) jako syn Stanisława i Teodozji z d. Cyrulewskiej.
Do szkoły uczęszczał w Bieganowie. Tam też pracował jako robotnik rolny do 1915 r. W marcu 1915 r. został powołany do armii niemieckiej.
W składzie 1. kompanii wrzesińskiej brał udział z bronią w ręku w walkach na froncie północnym podczas drugiej bitwy o Szubin 11.01.1919 r. i związanych z tą bitwą późniejszych działaniach bojowych na linii Noteci. Podczas organizowania oddziałów regularnych został przydzielony do 1 pułku strzel. Wlkp. (55 pp). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zdemobilizowany w 1921 r. w stopniu szeregowca.
Udział w Powstaniu Wlkp. do 20.02.1919 udokumentowany należycie zaświadczeniami bezpośrednio przełożonych. Zweryfikowany jako powstaniec wielkopolski w dniu 19.10.1934 r. przez Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu (numer kartoteki 4793, numer Ref. Hist. 11498). Członek Związku Bojowników o Wolność i Demokrację od 30.05.1952 r.
Mieszkał przed wojną w Bieganowie. W 1939 r. przeprowadził się do Wrześni i mieszkał przy ul. Świata Pracy. W grudniu 1939 r. został wraz z rodziną wysiedlony do Radomia. Po wojnie pracował w Państwowym Ośrodku Maszynowym, cukrowni, Kolejowym Przedsiębiorstwie Przeładunkowym, Wydziale Gospodarki Komunalnej a następnie w Spółdzielni Pracy „Transped”.
W 1922 r. w Bieganowie zawarł związek małżeński ze Stanisławą Gromadzińską (1891-1970). W małżeństwie urodzili się dwaj synowie: Adam (1926) i Władysław (1928).
Awansowany na stopień podporucznika uchwałą numer W 38/74.
Zmarł w dniu 9.09.1982 r. i został pochowany na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
Odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski nadanym w dniu 10.01.1970 r.,
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 01.24-0.25 z dnia 1958-01-24
