Szczepan Staszak (1889 – 1977)
Urodził się 24.11.1889 roku w Żydowie jako syn Andrzeja i Salomei z d. Gruszczyńskiej.
W 1904 roku ukończył Szkołę Powszechną. Potem przez 5 lat pracował w miejscowości Krzywagóra (pow. Września). W 1909 roku wyjechał do Westfalii i pracował w kopalni w miejscowości Wanne. W 1910 roku powrócił do rodziców, którzy mieszkali w miejscowości Dębicz (pow. Środa). W tym samym roku został powołany do obowiązkowej służby wojskowej w armii niemieckiej. Po odbyciu służby w 1912 roku powtórnie wyjechał do pracy w kopalni węgla w Wanne. Tutaj pracował społecznie w różnych organizacjach polskich takich jak: Towarzystwo Młodzieży im. A. Mickiewicza, Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, Koło Śpiewu „Harfa”. Od 02.08.1914 roku walczył w armii niemieckiej na frontach I wojny światowej.
W listopadzie 1918 zdezerterował z wojska i wrócił do Środy. Osobiście brał udział w organizowaniu Batalionu Średzkiego. Z szeregach tego batalionu brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Od 26 stycznia został wcielony do Żandarmerii Krajowej. W lipcu 1920 podczas reorganizacji Żandarmerii Krajowej automatycznie przeszedł do Policji Państwowej. Początkowo służył w województwie poznańskim, potem wileńskim, a następnie w wołyńskim aż do wybuchu II wojny światowej. W dniu 07.10.1939 został wywieziony na Syberię. Do Polski powrócił w czerwcu 1946 roku. Od 05.08.1946 pracował w Gorzowie Wlkp. W 1951 roku przeszedł na rentę. Mieszkał w Drezdenku, a następnie przeprowadził się do Wrześni a potem do Obłaczkowa.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.975 z dnia 1957-12-28.
Uchwałą RP W 15/72 mianowany na stopień podporucznika.
Członek ZBoWiD – Koło Września.
Zmarł w Obłaczkowie 28.02.1977. Został pochowany na cmentarzu komunalnym we Wrześni.