Władysław Owczarzak (1898 – 1987)
Urodził się 01.06.1898 w Jaksicach (Inowrocław) jako syn Władysława i Teodozji z d. Stanisławskiej.
Do szkoły podstawowej uczęszczał w Kwieciszewie, którą ukończył w roku 1912. Następnie rozpoczął naukę w szkole zawodowej i równocześnie uczył się zawodu szewca. W roku 1916 został wcielony do armii niemieckiej, z której zdezerterował w 1918 roku.
Na początku stycznia 1919 wstąpił ochotniczo do oddziału w Marzeninie, a następnie do 4. Kompanii Gnieźnieńskiej (dowódca Wachtel), w składzie której brał udział z bronią w ręku w walkach na froncie północnym (Kcynia, Szubin, Rynarzewo, Nakło, Słonawy). Następnie pozostał w służbie czynnej WP do połowy 1921, w 4. Pułku Strzelców Wlkp. Został zdemobilizowany 23.07.1921 i powrócił do rodziców zamieszkałych w Kawęczynie. Po zwolnieniu z wojska pracował jako szewc.
W roku 1926 ożenił się w Czerniejewie z Marianną Derą (1902- 1992) i zamieszkał we Wrześni. Prowadził samodzielny warsztat szewski. Od 1928 do wybuchu wojny pracował w koszarach we Wrześni.
Zweryfikowany powstaniec wielkopolski (nr 5202 z dnia 19.09.1934).
W 1936 r. starał się o Medal Niepodległości. Kapituła wniosek odrzuciła.
W sierpniu 1939 roku został powołany do wojska z przydziałem do 1. kompanii wartowniczej w Gnieźnie. Brał czynny udział w kampanii wrześniowej w składzie 69 pp. Pod Sochaczewem dostał się do niewoli niemieckiej, skąd po przewiezieniu do Kalisza został zwolniony. W 1940 wywieziony został do Niemiec do pracy przymusowej. Do Polski wrócił w 1945 r. Po wyzwoleniu pracował jako szewc w Spółdzielni Inwalidów „Wiosna Ludów”.
Po wojnie członek Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło we Wrześni.
Odznaczony:
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 11.04-0.899 z dnia 1958-11-04
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (08.01.1969 r.)
Członek ZBoWiD Koło Września, do którego wstąpił 03.02.1958.
Zmarł 08.10.1987 i pochowany jest na cmentarzu komunalnym we Wrześni.