Franciszek Zakrzewski (1900-1991)
Urodził się 19 listopada 1900 w Gnieźnie jako syn Józefa i Anny Drożdżewskiej.
28 grudnia 1918 przystąpił do oddziałów powstańczych na terenie Gniezna i brał udział w opanowaniu koszar 6 pułku dragonów pruskich, a następnie walczył pod Zdziechową i Rynarzewem. Był żołnierzem 3 pułku ułanów w Gnieźnie (późniejszy 17 pułk ułanów).
W 1924 ukończył studia na Wydziale Ekonomiczno-Prawnym Uniwersytetu Poznańskiego. Był sędzią sądu Grodzkiego w Wągrowcu, a później w Mogilnie. W 1939 był notariuszem w Rogoźnie.
W kampanii wrześniowej był żołnierzem 58 pp. w Poznaniu (zastępca dowódcy kompanii, porucznik) i 28 września pod Dęblinem trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg do stycznia 1945 r.
Po wojnie był notariuszem w Rogoźnie, a od 1946 sędzią sądu Okręgowego w Poznaniu. W latach 1952-1970 był notariuszem oraz kierownikiem Państwowego Biura Notarialnego we Wrześni. Przez cały ten czas był doradcą prawnym ZBOWiD-u.
W 1927 r. w Gnieźnie zawarł związek małżeński z Heleną Elantkowską (1903- 1969).
Zmarł 21 października 1991. Spoczywa w grobowcu rodziny Zakrzewskich na cmentarzu św. Piotra w Gnieźnie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.955 z dnia 1957-12-06
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)