Franciszek Grześkowiak (1897 – 1980)
Urodził się 21.03.1897 r. w Młodziejewicach jako syn Marcina i Michaliny z domu Tabaka. Po ukończeniu szkoły ludowej ukończył szkołę techniczną budowlaną. Franciszek z zawodu był murarzem.
Powołany do wojska niemieckiego brał udział w I wojnie światowej od 16.07.1916 r. do 25.03.1918 r. we Francji pod Verdun, nad Sommą, w Szampanii. Służył w Füsilier-Regiment von Steinmetz (Westpreußisches) nr 37 w Krotoszynie. Ranny podczas walk przebywał w szpitalu od marca 1918 r. do listopada 1918 r.
Po powrocie z frontu, wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim we Wrześni. Stanął do poboru zarządzonego przez Naczelną Radę Ludową. Komisja poborowa (PKU) w Środzie w dniu 8.02.1919 r. przyznała kategorię A i wcieliła go do 1. Pułku Strzelców Wlkp. (późniejszy 55. Pułk Piechoty). Służbę w pułku rozpoczął w 11. Kompanii w stopniu kaprala. Wysłany z pułkiem w ramach Grupy Wielkopolskiej do Galicji walczył w odsieczy Lwowa od 13.03 do 1.06 1919 r. Powrót z Galicji nastąpił w dniu 8.06.1919 r. Po powrocie z Galicji skierowany został z pułkiem pod Leszno, gdzie toczyły się walki z Niemcami. Tu przebywał od 30.07.1919 do 8.10.1919 r. Od 13.10.1919 skierowany był na Front Litewsko – Białoruski do Bobrujska, gdzie walczył do 22.07.1920 r.
W styczniu 1920 r. 1. Pułk SW przemianowano na 55. Pułk Piechoty z dodatkiem Poznański. W tym czasie, w dniu 11.11.1919 r. został awansowany na stopień plutonowego. Podczas walk na froncie zachorował i został skierowany 22.07.1920 r. do szpitala polowego nr 702, który opuścił 8.08.1920 r., a 9.08.1920 r. został przeniesiony do batalionu zapasowego w Poznaniu. Tam objął szkolenie w kompanii cekaemów, a wkrótce został przeniesiony z początku do 2. Kompanii (4.10.1920 r.) a następnie 11. Kompanii (25.10.1920 r.) aby zakończyć służbę w pułku w 10. Kompanii. Z dniem 14.07.1921 r. został bezterminowo urlopowany otrzymując awans na stopień sierżanta.
Mieszkał w Młodziejewicach, Krzywejgórze i później w Bierzglinku. W dniu 16.02.1925 r. wziął ślub z Joanną Koralewską (1896 – 1977).
Zmarł w Młodziejewicach 02.11.1980 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Graboszewie.
Odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w dniu 30.10.1978 r.,
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym,
- Odznaką 14 Dywizji Piechoty,
- Odznaką Honorową „Orlęta”,
- Odznaka pamiątkowa Frontu Litewsko – Białoruskiego 1919-1920,
- Niemieckim Krzyżem Żelaznym II klasy.