Ludwik Grześkowiak (1898 – 1985)
Urodził się w dniu 15.08.1898 w Chociczce jako syn Stanisława (1857 – 1932) i Tekli (1864 -1938) z domu Stawowej. Od 6 do 14 roku życia uczęszczał do szkoły powszechnej w Obłaczkowie. Po jej ukończeniu pomagał rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego.
W 1916 r. został powołany do Armii Niemieckiej. Uczestniczył w I wojnie światowej i w 1918 r. został ranny.
W grudniu 1918 r. przebywał we wrzesińskich koszarach. Wstąpił ochotniczo 28.12.1918 do powstańczego Batalionu Wrzesińskiego pod dowództwem Władysława Wiewiórowskiego. Uczestniczył w akcjach powstańczych we Wrześni, Zdziechowej, Witkowie, dwukrotnie pod Szubinem i pod Rynarzewem. Służył jako celowniczy karabinu w Kompanii CKM-ów pod dowództwem Józefa Trawińskiego.
Po zakończeniu Powstania Wlkp. wszedł w skład 2. Kompanii C.K.M. – ów 4. Pułku Strzelców Wlkp., w których służył do r.1921.
Po zwolnieniu z wojska pracował w rolnictwie.
Ożenił się 4.06.1922 r. w Dubnie z Antoniną Oborską (1902 -1995), z którą miał dwoje dzieci: Alfreda i Alodię.
W ramach programu zasiedlania ziem wschodnich w 1921 r. wyjechał na Wołyń. Po zasiedleniu sprzedał jednak tamtejsze gospodarstwo i w 1931 r. objął 18 hektarowe gospodarstwo rolne w Chociczce.
Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. i dostał się w dniu 27.09.1939 r. do niewoli pod Warszawą. Przebywał w niewoli w obozie jenieckim D.U. Lag. 6 w Köln, skąd zwolniony jako robotnik przymusowy pracował na roli w okolicach miasta Monschau.
W 1945 r. powrócił z niewoli i zamieszkał w Chociczy, a następnie we Wrześni. W okresie stalinowskim zaliczono go do kułaków i represjonowano. W 1967 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł w dniu 30.11.1985 r. i został pochowany na wrzesińskim cmentarzu komunalnym.
Odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski nr 1522-74-43
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 02.19-0.46 z dnia 19.02.1958 r., nr C-3638
- Medalem Zwycięstwa i Wolności