Piotr Stasik (1899-1979)
Urodził się 19 lipca 1899 w Samostrzelu (pow. wyrzyski) jako syn Bartłomieja i Michaliny Budy. Po szkole powszechnej był robotnikiem rolnym na majątku.
W 1918 zdezerterował z armii pruskiej i wstąpił do kompanii chobienickiej. Walczył pod Zbąszyniem, Babimostem i Nowym Kramskiem.
Po powstaniu służył w 2 pułku strzelców wielkopolskich (56 pp), a następnie – do 1939 – w 3 pułku lotniczym na poznańskiej Ławicy. Miał specjalność elektromontera.
Podczas kampanii wrześniowej przedostał się do Rumunii, a od 1940 służył w lotnictwie francuskim. Po upadku Francji przedostał się do Anglii, gdzie był mechanikiem w 317 dywizjonie myśliwskim i 304 dywizjonie bombowym.
Do kraju wrócił w 1946 i zamieszkał we Wrześni. Od 16 grudnia 1946 pracował w wytwórni głośników jako radiomechanik, starszy kontroler i kierownik wydziałowej kontroli technicznej. Miał duże osiągnięcia na polu racjonalizatorskim.
Na emeryturę przeszedł w 1964. Był aktywnym działaczem kombatanckim, głównie w zakresie weryfikacyjnym.
Odznaczony:
- Krzyżem Walecznych,
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921,
- Brązowym i Srebrnym Medalem za Długoletnia Służbę,
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
- Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945,
- Medalem Lotniczym,
- Defence Medal,
- War Medal,
- Odznaką Grunwaldzką,
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.977 z dnia 1957-12-28.
Uchwałą RP W 8/72 mianowany na podporucznika.
Był żonaty z Heleną Lüdtke i miał z nią córki: Irenę (1922-1079), Krystynę Bożenę (1923-1941), Marię (1926) i syna Mariana (1925-1925).
Zmarł 8 stycznia 1979 i spoczywa na cmentarzu parafialnym we Wrześni.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)