Alfons Janicki (1902-1981)
Urodził się 29 października 1902 r. we Wrześni jako syn Józefa i Stanisławy Palaczyńskiej.
Po ukończeniu szkoły powszechnej był praktykantem biurowym.
Był jednym z członków-założycieli I Wrzesińskiej Drużyny Harcerskiej im. Kazimierza Wielkiego i w połowie listopada zgłosił się do Wydziału Wykonawczego Rady Ludowej we Wrześni. Z bronią w ręku pełnił służbę patrolową i wartowniczą. W drużynie pełnił rolę zastępowego.
Po powstaniu służył ochotniczo w jednostkach Okręgowej Komendy Linii Kolejowych w Poznaniu. W 1920 wstąpił jako ochotnik do Legii Wrzesińskiej i brał udział w walkach frontowych z przydziałem do sztabu 66 pp.
Do 1939 był referentem budowlanym w Zarządzie Miejskim we Wrześni.
W kampanii wrześniowej służył w 3 kompanii 72 Batalionu Wartowniczego w Gnieźnie. Do niewoli niemieckiej trafił 18 września i umieszczono go w stalagu w Stablack k. Królewca, a następnie w stalagach w Sandbostel i Lubece. 10 kwietnia 1942 został zwolniony z niewoli na wniosek niemieckiego burmistrza Wrześni, jako osoba o dużej praktyce budowlanej. Pracował do końca okupacji jako technik budowlany. Otrzymał polecenie zdemontowania i pocięcia na krawężniki obelisku pomnika w Sokołowie. Ukrył go na placu budowlanym przy ulicy 3 Maja 3, dzięki czemu zaraz po wyzwoleniu wrócił on na swoje miejsce.
Po 1945 był sekretarzem miejskim, a do przejścia na rentę inwalidzką w 1957 pracował jako technik budowlany w Rzemieślniczej Spółdzielni Pracy we Wrześni.
Członek ZBoWiD – Koło Września.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 07.30-0.949 z dnia 1964-07-30.
Mianowany na stopień podporucznika, Uchwała RP W 2/72
Uchwałą Rady Państwa z 14.09.1977 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Był żonaty z Marią Tyborską.
Zmarł 13 listopada 1981. Spoczywa na cmentarzu parafialnym we Wrześni.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)