Roman Kaczmarek (1901-1983)
Urodził się 27.07.1901 we Wrześni jako syn Andrzeja i Marianny Spychały.
W 1918 wstąpił do oddziałów powstańczych i brał udział w walkach pod Zdziechową i Rynarzewem, a następnie pod Bydgoszczą i Lesznem.
Po powstaniu został powołany do 69 pp w Gnieźnie i pozostawał w wojsku do 1924. W tym roku rozpoczął naukę zawodu u dr. Mariańskiego w Poznaniu i pracował w jego zakładzie dentystycznym do 1932. Od kwietnia 1932 był zatrudniony w gabinecie Leona Balcerka we Wrześni jako technik dentystyczny.
Kampanię wrześniową odbył w macierzystym pułku i został ranny pod Sochaczewem. Przebywał w szpitalu w Równem, gdzie trafił do niewoli sowieckiej. Po wymianie jeńców trafił do obozu jenieckiego w Neubrandenburgu.
Po powrocie do Wrześni w 1940 pracował u dentysty Niemca Rohnera.
Po wyzwoleniu prowadził własny gabinet dentystyczny, a następnie uzyskał tytuł uprawnionego technika dentystycznego i został zatrudniony we wrzesińskim ośrodku zdrowia.
W 1946 r. we Wrześni zawarł związek małżeński z Wandą Malinowską i miał z nią troje dzieci: Bożenę, Bogdana (Wojciecha) i Jana.
Zmarł we Wrześni 07.10.1983 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło we Wrześni, a następnie do miejscowego Koła ZBoWiD.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwała Rady Państwa nr: 04.04-0.119 z dnia 1958-04-04, Medalem Zwycięstwa i Wolności (1967 r.).
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)